De mazelenepidemie.

Nederland leek getroffen door een nationale ramp:  een mazelenepidemie in het zwartekousenvolk.  De commentaren varieerden van overtrokken tot buiten alle proporties. Mensen krijgen het zot in de kop van virussen. Bij het illustere Amerikaanse CDC leer ik dat de case fatality rate van mazelen 1 à 2 per 1000 was, een vaak herhaald cijfer, ook door het Nederlandse RIVM. Mijn maakjaar is 1954, ruim voor de mazelenvaccinatie.  Ik heb de mazelen gehad en overleefd. Mijn ouders waren niet verontrust. Ik ben als kind nooit zo ziek geweest.   Maar ik heb als kind nooit enig ander kind weten sterven aan mazelen.  Na een zoektocht van ongeveer één seconde vind ik dat het om de case fatality rate (sterfte) van aangegeven mazelen betrof.  Dat scheelt. De huisarts is niet langs gekomen: mijn ouders wilden de druk bezette huisarts niet lastig vallen met een banale kinderziekte. Ze kenden de mazelen en wisten dat er ellende kwam als de mazelen “bleef hangen”, als het kind niet beterde na een paar dagen acuut ziek zijn.  Ik genas echter vlot, zoals negen op tien kinderen met de mazelen. Na nog een paar seconden vind ik de Amerikaanse cijfers uit de jaren 1960 – na de antibiotica maar voor de vaccinatie. Volgens die cijfers kreeg zowat één op tien kinderen ooit mazelen en ging één op tienduizend er dood aan. Voor Duitsland vind ik dezelfde cijfers.  Omdat toen zowat alle kinderen mazelen kregen, betekent dat dat negen op tien van de gevallen niet werden aangegeven wegens te banaal.  De overal herhaalde sterftecijfers van één op duizend gevallen van mazelen zijn dus met een factor 10 overschat. Met mazelen ervaren ouders kennen de negenennegentig gevallen op honderd dat het niet ernstig fout gaat. Waarom is de gezondheidsinformatie van de staat steeds zo onbetrouwbaar?  Deze informatie is niet bestemd om de niet vaccinerende dissident te overtuigen, maar om kiezers te informeren over het nut van het ambtelijke volksgezondheidsbestaan. Het eindresultaat is dat publieke gezondheidscampagnes uiteindelijk contraproductief worden: ze hebben voldoende bewezen fout te zijn, geïnspireerd door andere belangen dan de feitelijke waarheid.

In een gevaccineerde bevolking komt geen mazelen voor, wat betekent dat je met één prik (tegenwoordig twee - overvaccinatie is een onderdeel van overbehandeling) bijna één geval van mazelen kan voorkomen. Dat is een effectief vaccin tegen een ziekte waar je als kind toch erg ziek van bent. Een number needed to vaccinate van 100, ter preventie van een ernstige complicatie, is ook niet exorbitant. De laatste decennia zijn in Nederland twee voordien gezonde kinderen gestorven aan de mazelen (de derde had een ernstige chronische aandoening). Dat is een spijtige, geheel overbodige dood. 

Maar het is echt niet het grootste probleem van kinderen van ouders met godsdienstwaanzin. Of het nu kinderen van orthodoxe joden zijn, van streng gelovige katholieken, van mormonen, van getuigen van  Jehovah, van rechtzinnige protestanten, van fundamentalistische moslims: ze ontsnappen niet onbeschadigd. 

Sommige sceptici en atheisten, als Dawkins, vinden dat we godsdienst illegaal moet verklaren als een vorm van kindermishandeling. Er valt wat voor te zeggen. Het zeldzame ouderlijke pak rammel is een onschadelijke jeugdherinnering, onderdeel van opgroeien in een warm nest. Het hoort nu bij de familiefolklore, om samen nog eens goed te lachen over onze stommiteiten als kind. Als onze ouders hun spijt betuigden omdat ze aan het einde van hun geduld hun hand hadden laten praten, werden ze onderbroken door het toenmalige slachtoffer die verklaarde dat hij of zij die klappen heus wel had verdiend. Daarentegen herinner ik me als de dag van gisteren de zwarte angst voor de hel, opgepookt in de godsdienstles. Het kon niet erg genoeg worden voorgesteld. Het heeft lang geduurd voor ik door had dat eeuwigdurende folteringen omdat je niet braaf was geweest, toch niet was wat je je kon voorstellen bij liefdevol gedrag van een barmhartige ouder. Als je al eens bedreigd werd met een mega pak slaag waar je dagen niet van ging kunnen zitten, kende je je ouders wel beter dan die bedreiging ernstig te nemen. Maar God, die roeide blijkbaar moeiteloos hele volkeren uit. Eeuwigdurende folteringen pasten wel in dat plaatje.

Toch blijft godsdienstvrijheid het grootste politieke goed op aarde. Nederland (meer nog dan België) is nu een lekenstaat, omdat de godsdienstvrijheid er zo hoog stond aangeschreven. Meer mensen dan elders hebben zich bevrijd van godsdienstwaanzin.  Het is een kleine prijs om te betalen dat enige procenten van de kinderen daarom niet worden gevaccineerd. In het geheel van wat streng religieuze ouders hun kinderen aandoen, is mazelen een onbeduidend detail.